چیزی درون او می گفت : برو

می گفت :چقدر محدودیت...خسته شدم
بیرون از اینجا حتما دنیای زیبا تری هست

فکر رهایی بود که طنابی از بالا آمد

چیزی از درون به او می گفت:
 برو
دنیای زیبا در انتظار توست

و خود را به طناب آویزان کرد
بالا رفت و بالا رفت...
از آب که بیرون آمد
همه چیز زیبا و جدید بود
اما لحظه ای... فقط لحظه ای...

و این آخرین نفسهایش...

ماهی بیچاره :تازه فهمیده بود که

در آب بودن محدودیت نبوده

بلکه همه ی زندگی او...


پ ن : جمهوری اسلامی نعمت است  و من ماهی دریای این انقلاب